|
||||||||
“ Groovable Blues… “ Misty Blues is een door een vrouw geleide bluesband uit Berkshire County, Massachusetts, die sinds 1999 originele en traditionele blues speelt met flarden van jazz, soul, en funk. Gina Coleman is de frontdame van Misty Blues en is al zo’n 20 jaar als singer-songwriter en producer met muziek bezig. Begin jaren '90 kwam ze in de muziekscene als leadzanger van de folk/rockgroep Cole-Connection. Pas in 1999, toen ik een gospelzangeres vertolkte in de Williamstown Theatre Festival-productie “A Raisin in the Sun”, ontdekte ik het pad van de blues. De hoofdrolspeler in de productie, Ruben Santiago-Hudson, vertelde haar dat haar stem erg geschikt was om klassieke blues te zingen. Doorheen de jaren was Gina de producer van vijf studio albums. ‘Electric Juke Joint’ biedt klassieke blues-vertolkingen, ‘Roadhouse Revival’ is een dansbare draai aan traditionele gospelmuziek, ‘Between the Stacks’ (2012) hun volledig originele album met Charles Neville op saxofoon, ‘With All Due Respect’ (2014) is een eerbetoon aan de vroegste nummers van het genre, en ‘Dark & Saucy’ (2016) is een origineel project dat wisselt tussen introspectieve en speels brutale creaties. De kernleden van Misty Blues zijn Gina Coleman (zang, cigar box gitaar, bas), Jason Webster, Bill Patriquin (bas, trompet), Jeff Dudziak, Ben Kohn (keys), Rob Tatten (drums) en Aaron Dean (sax, fluit). De band was in 2019 finalist van de IBC. Misty Blues’ nieuwe (hun negende) studio album kreeg de titel ‘Weed’ Em & Reap’ (vrij vertaald) ‘Wied en maai ze’. Het album verkent de beproevingen en tegenslagen van onze meest complexe interpersoonlijke relaties. De nummers die vooral Gina schreef zitten diepgeworteld in de blues-tradities, terwijl ze doorheen jazz, funk en soul slingeren. Diep in het Zuiden en heel bluesy opent het album met “No More to Give”. Gina doet de rauwe zang en speelt op cigar box gitaar. Met “Ain’t No Giving Tree” neemt ze je mee naar New Orleans en “Blues Coaster” lijkt als een wandeling in de zon. Naast de vele jazzy improvisaties klinkt “Find My Way Again” ook relaxt en erg groovy. Minder relaxt, behoorlijk uptempo en door de terugkerend riff heel aanstekelig is “Don't Send Me Home”, waarin de piano van Benny Kohn centraal staat. Wes Buckley is hier de lead gitarist. Een jazzy nummer dat weinig uitleg vraagt, met de heerlijke sax en trompet tussenkomsten van Aaron Dean en Bill Patriquin, is “Phunk 'N Grewv”. Op “Swing My Blues” trekt Gina vastberaden het touw maar kan de band het swingen ook niet laten, “Keep Rising Up” is een zwoele slow burner en de instrumental “Nice 'N Mellow” een dansnummer. In “Hold Me Tight” zoekt Gina het in een donkere kroeg, waar gevoelens -en dat ze laat ze met haar gemor goed horen- hevig opborrelen en “Treat Me Like I Want”, de gemoedelijke afsluiter, is qua zang een collectieve prestatie. “ ‘Weed ‘Em & Reap’ was a enjoyable introduction to Gina Coleman and her band Misty Blues. How she manages to mix all styles in her own blues is unique and worth discovering… “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: 01. No More to Give – 02. Ain’t No Giving Tree – 03. Blues Coaster – 04. Find My Way Again - 05. Don't Send Me Home – 06. Phunk 'N Grewv - 07. Swing My Blues - 08. Keep Rising Up - 09. Nice 'N Mellow - 10. Hold Me Tight - 11. Treat Me Like I Want / / All songs written by: Gina Coleman (1-5,7-8,10-11), Bill Patriquin (6), Seth Fleishmann (10), Benny Kohn (9) © 2020 - Produced by: Gina Coleman | Album credits: Gina Coleman: lead vocs, cigar box, bass, guiro / Bill Patriquin: bass, trumpet, vocs / Seth Fleischmann: keys, vocs / Benny Kohn: keys, vocs / Rob Tatten: drums, trombone, vocs / Aaron Dean: sax, flute & Special Guests: Diego Mongue: bass (1,4), drums (8) / Wes Buckley: guitar (2), lead guitar (3-4) Discography MISTY BLUES: Weed ‘Em & Reap [2020] | Pickled & Aged [2019] | Call & Response [2018] | Dark & Saucy [2016] | With All Due Respect [2014] | Between The Stacks, feat. Charles Neville (sax) [2012] | Electric Juke Joint [] | Roadhouse Revival [] | |
||||||||
|
||||||||